Ik vond de eerste sessie erg effectief. Voor jou zijn emoties belangrijk en goed en je kunt mensen helpen om emotioneel evenwicht te vinden. Voor mij hebben emotionele zaken geheel afgedaan, ik weet niet anders dan dat anderen ze gebruiken om mij te kwellen.
Door te proberen mijn emoties in balans te brengen wordt dat proces voor mij belangrijk en is er opnieuw een geweldige kans voor anderen om die balans te verstoren: Ik ben dan kwetsbaar.
Ik ben die weg in het verleden gegaan (mijn kwetsbaarheid accepteren) en dat werd zo’n ellende dat ik gezworen heb dat nooit meer te doen. Mijn remedie is een soort van amputatie, ik heb gewoon geen emoties meer, ik voel ze niet meer.
Net als na een amputatie fantoompijn blijft bestaan zo blijft na het afscheid nemen van emoties een soort van restpijn achter, een soort schuldgevoel, het gevoel dat ik de zaak bedrieg, dat het niet eerlijk is om zo makkelijk van dit probleem af te komen.
De eerste sessie hielp me die “restpijn” te vergeten, ik voel me thuis op het strand, dat is waar ik alles vergeet, schoon ben, gereinigd. Dat is “Gods wasmachine” daar sterven zelfs onreine gedachten.
De tweede en derde sessie gingen de andere kant op, dat is logisch voor jou. Maar ik wil niet meer nadenken over het verleden, ik wil het gewoon vergeten, en de mensen erbij. Ik denk niet dat mijn emoties te repareren zijn.
Ik wil vliegen als een havik, in de lucht, vrij zijn. Niet meer gestoord worden door wat ik noem muizengedachten.
Blijft dat je een hele moeilijke taak hebt aangepakt, ik ben niet makkelijk, en dat vind ik dapper van je.
Met vriendelijke groet, Joop Lennartz